CECHY MAKROSKOPOWE
 Dojrzałe sporokarpy
|
Sporokarpy o średnicy 0,5-1,5 cm, nieregularne, guzowate – w zarysie owalne ale równie często o chaotycznych kanciastych kształtach. Na przekroju brak widocznej warstwy perydialnej o strukturze innej niż gleba. Powierzchnia za młodu biało-kremowa, potem żółtawa, oliwkowa, czerwonawa do ciemnobrązowej w schyłkowym okresie dojrzałości . Często z wrośniętymi cząstkami gleby lub szczątkami roślinności. Gleba na przekroju w kolorze powierzchni sporokarpu. Homogeniczna, jednorodna, utworzona przez strzępki i liczne chlamydospory widoczne już pod niewielkim powiększeniem. Konsystencja sporokarpu zwarta, chrząstkowata. Zapach nieprzyjemny, kwaśny.
|
CECHY MIKROSKOPOWE
 Chlamydospory
|
Charakterystyczny dla gatunku całkowity brak warstwy perydialnej. Powierzchnię owocnika oraz glebę tworzą strzępki oraz tworzące się na ich końcach chlamydospory. Kuliste, o średnicy 60-130(160) μm, za młodu hialinowe, potem zabarwione na bladożółto, a w okresie pełnej dojrzałości żółto-brązowe. W odczynniku Melzera intensywnie wybarwiają się na pomarańczowo-żółto, czerwono lub czerwono-brązowo. Wypełnione oleistymi kroplami o różnej wielkości. Chlamydospory otoczone żółto-brązową ścianką o grubości 4-7 μm i niejednorodnej, delikatnie żyłkowanej powierzchni.
|
 |
 |
Chlamydospory Rhizophagus fasciculatus |
|
SIEDLISKO
|
Rhizophagus fasciculatus wyrasta na żyznych, humusowych glebach bogatych w składniki odżywcze. Tworzy endomikoryzy z wieloma gatunkami roślin zielnych, zarówno dziko rosnących jaki i uprawnych – polowych lub ogrodowych. Wyrasta w powierzchniowej warstwie gleby, w ściółce lub wśród resztek roślinności ale często również na głębokości kilku centymetrów pod powierzchnią gleby. Sporokarpy zawsze wyrastają w licznych grupach. Dojrzałe okazy można zbierać przez cały rok, potrafią w dobrej kondycji przetrwać nawet kilkutygodniowe okresy silnych mrozów. Gatunek często spotykany na ruderalnych siedliskach antropogenicznych – starych ogrodach, nieużytkach rolnych czy składowiskach odpadów organicznych. |
WYSTĘPOWANIE
|
Rhizophagus fasciculatus jest znany z niemal całego świata. W większości krajów Europy uchodzi za gatunek relatywnie rzadki. W Polsce znajdowany umiarkowanie często.
Wyżyna Śląska – DF22, Rogoźnik k. Piekar Śląskich, Listopad 2008
Wyżyna Śląska – DF51, Chorzów, Sierpień 2010
Wyżyna Krakowsko-Częstochowska – DF 27, Złożeniec k. Smolenia, Lipiec 2011
Wyżyna Przedborska - DE 59, Dobromierz k. Przedborza, Sierpień 2011
Wyżyna Śląska – DF33, Siemianowice Śląski, Lipiec 2018
|
UWAGI
 Dojrzałe sporokarpy
|
Rhizophagus fasciculatus jest makroskopowo bardzo podobny do wielu gatunków z rodzaju Glomus. Odróżnia go od nich całkowity brak warstwy perydialnej oraz silna reakcja barwna chlamydospor w odczynniku Melzera.
|
